Nu we allemaal noodgedwongen vakantie vieren in Nederland, leek het me een goed idee om mijn favoriete vakantieparken te delen. Want ook wij zijn er het afgelopen jaar veel in eigen land op uitgegaan, en ontdekten op die manier een paar mooie vakantieparken. We houden niet van grote, massale parken, maar kiezen meestal voor kleinere parken in de bossen. Van Drenthe tot Overijssel en de Veluwe, dit vonden wij hele leuke vakantieparken in de natuur.
In de Soerelse bossen op de Veluwe, bij Nunspeet en Vierhouten ligt een bijzondere plek: het Verscholen Dorp. Dit was in de Tweede Wereldoorlog een schuilplaats voor zo’n 80 tot 100 mensen. Het onderduikerskamp bestond uit negen hutten, waarvan er een paar half onder de grond waren gebouwd. Het geheime dorpje in het bos werd bewoond vanaf april 1943, totdat het eind oktober 1944 ontdekt werd door twee SS’ers. Je kunt het Verscholen Dorp nu bezoeken en drie nagebouwde hutten bezichtigen, om een indruk te krijgen van hoe het eruit zag.
Op een zonnige dag eind februari gingen we wandelen in de Leuvenumse Bossen bij het Hulshorsterzand. Dit is een mooi natuurgebied tussen Nunspeet en Harderwijk, met bos, heide en stuifzandduinen. Ook de langste beek van de Veluwe stroomt hier: de Leuvenumse Beek. Je kan er herten, wilde zwijnen en reeën spotten. We wandelden er de afwisselende PAP-route van 5 kilometer.
Nationaal Park Zuid-Kennemerland ligt op iets meer dan een kwartiertje rijden van mijn woonplaats, en toch kom ik er bijna nooit. Uit luiheid gaan we meestal wandelen in het Noordhollands Duinreservaat, omdat dat dichterbij is. Maar daar zijn we het afgelopen jaar zo vaak geweest, dat we wel weer eens wat anders wilden zien en een nieuwe route wilden lopen. En dus gingen we op een koude zondag eind januari eindelijk weer eens wandelen in Nationaal Park Zuid-Kennemerland.
Op een doordeweekse ochtend in januari wilden we weer even uitwaaien aan de kust. Maar dit keer gingen we niet naar het strand, zoals we meestal doen, maar naar de Noordpier in Wijk aan Zee. Als kind kwam ik er vaak, met mijn ouders. Ook wel eens als het hard waaide en er golven over de rotsblokken langs de pier sloegen. Gaaf! We klommen toen ook over de rotsblokken, maar dat is nu verboden. Ik ga er nog steeds af en toe naartoe, maar nu was het alweer een tijd geleden. Het was koud en lekker rustig toen wij er waren. En dankzij de mooie wolkenluchten was het ook leuk om foto’s te maken van de pier en de vuurtoren.
Nationaal Park De Groote Peel is het kleinste nationale park van Nederland. Het hoogveengebied, met moeras, bos, heide en waterplassen, ligt op de grens van de provincies Noord-Brabant en Limburg. Vroeger werd er turf gewonnen in het gebied en de sporen daarvan zijn nog zichtbaar in het landschap. De Groote Peel is een erkend ‘wetland’ en een belangrijke broedplaats voor water- en trekvogels. Omdat de bodem op sommige plekken nogal drassig is, zijn ‘knuppelbruggen’ aangelegd zodat je droge voeten houdt als je gaat wandelen in De Groote Peel.
De Zaanse Schans: iedereen heeft er van gehoord, maar veel Nederlanders zijn er nog nooit geweest. Zo’n 90% van de bezoekers komt uit het buitenland. Busladingen Europeanen en Aziaten die plaatjes schieten bij de typisch Hollandse huisjes en windmolens, en wat souvenirs kopen. Het aantal bezoekers werd de afgelopen jaren zo hoog, dat er plannen op tafel liggen om het overtoerisme op de Zaanse Schans aan te pakken. En toen kwam de coronacrisis, en de toeristenstroom uit het buitenland droogde op. Een flinke strop voor de Zaanse Schans en de ondernemers. Ben jij er nog nooit geweest? Dan is dit hét moment voor een bezoek aan de Zaanse Schans!
Een paar weken geleden ging ik wandelen in Vogelenzang in Noord-Holland. Dit keer niet in de bekende Amsterdamse Waterleidingduinen, maar bij Buitenplaats Leyduin. Daar loopt namelijk het Buitenplaatsenpad, een route langs historische buitenverblijven waar rijke kooplieden uit Amsterdam en Haarlem in de Gouden Eeuw naartoe gingen om de stad te ontvluchten. Ze lieten grote huizen met parken ontwerpen als zomerverblijf. Tegenwoordig wordt dit gebied beheerd door Landschap Noord-Holland.
Net buiten de plaats Delden in Twente ligt een van de mooiste kastelen van Overijssel: Kasteel Twickel. Op Landgoed Twickel kun je uitstekend wandelen; het hele gebied is ruim 4000 hectare groot. Het landgoed bestaat uit het kasteel en de bijbehorende tuinen, bossen en weilanden, eeuwenoude boerderijen, een watertoren, een houtzagerij en watermolens. De bekendste wandelroute rondom Landgoed Twickel is de ‘Umfassungsweg’. Toen wij er in de herfstvakantie waren, wandelden we een deel van de Umfassungsweg, inclusief het vlonderpad.
Zeg je ‘Amsterdamse Waterleidingduinen’, dan zeg je damherten. Want in dit natuurgebied leven er duizenden! Grote kans dus dat je herten gaat spotten tijdens een wandeling in de Amsterdamse Waterleidingduinen. Sterker nog: het is eigenlijk een beetje raar als je geen enkel hert ziet. De afgelopen weken leek het wel alsof de halve wereld naar dit natuurgebied bij Zandvoort was geweest. Ik zag de ene na de andere foto voorbijkomen op Instagram, en ook veel blogs van collega-bloggers. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt. En aangezien we op slechts 25 minuten rijden van de Waterleidingduinen wonen, besloten we er ook naartoe te gaan. En nu vraag ik me af waarom ik er nog nooit eerder was geweest. Want het is een heel mooi natuurgebied, en het is zo gaaf om al die herten te zien!