Wandelen in de Schoorlse Duinen: de Duinheidewandeling

Van half augustus tot half september staat de heide in bloei. Hét moment dus voor een wandeling op de Veluwe of een ander gebied waar veel heide te vinden is. Omdat de heide maar kort bloeit, lukt het mij niet altijd om in die periode een wandeling over de hei te maken. En ik dacht dat het mij dit jaar ook weer niet ging lukken, maar… afgelopen zondag (begin september dus) gingen we toch nog. We gingen wandelen in de Schoorlse Duinen, waar we de Duinheidewandeling deden. Een prachtige route langs mooie heidevelden!

In de auto op weg naar Schoorl overlegden we over de te kiezen route: werd het de Roetroute van 5 kilometer, of de mooiere, langere Duinheidewandeling van 11 kilometer? Het was mooi nazomerweer en de kinderen waren niet mee, en daarom kozen we voor de lange wandeling. De Duinheidewandeling wordt aangegeven met paarse pijltjes en start bij Buitencentrum Schoorlse Duinen. Er zijn twee parkeerplaatsen bij het Buitencentrum, maar die waren allebei vol toen we aankwamen. Gelukkig konden we de auto toch nog redelijk dichtbij kwijt, in een woonwijk. Via een sluiproute tussen de bomen door waren we alsnog heel snel bij het Buitencentrum.

Het Buitencentrum

Alle wandelroutes op een paaltje

Hoogste duinen van Nederland

Al in het begin van de route werden we even in verwarring gebracht, want op een paaltje met de gekleurde pijltjes van alle routes stonden alle pijltjes twee keer. Ook de paarse. Maar het zijn rondjes, dus je kunt zelf kiezen of je links- of rechtsom wandelt. Wij kozen voor rechts en moesten vrijwel meteen twee hoge trappen beklimmen, vlak na elkaar. (Misschien is linksom beginnen handiger?) Bovenaan de tweede trap is een uitzichtpunt met zicht op Schoorl en omgeving, en aan de andere kant uitzicht op de duinen en de Noordzee. Het duin waar we op stonden hoort tot de hoogste duinen van Nederland, op 55,4 meter boven NAP, vandaar dat er twee trappen nodig zijn…

Dit is de eerste trap, die is niet zo steil.

Ik zie de zee!

Bos en heidevelden

Vanaf het uitzichtpunt liep het pad een klein beetje af en kwamen we in een mooi dennenbos. Op een informatiebordje werd uitgelegd dat er ‘dunning’ wordt toegepast in het bos. Sommige bomen zijn gemarkeerd met een oranje stip; deze zouden in het najaar gekapt worden om meer ruimte te creëren voor jonge bomen. Het dennenbos moet zich namelijk ontwikkelen naar een gevarieerder Atlantisch duinbos waar ook loofbomen groeien, vandaar.

Het bos maakte plaats voor een open heideveld, met soms smalle paadjes tussen de heidestruiken door. Overal hoorden we het gezoem van insecten. Af en toe zag ik een vlinder op een heidestruikje zitten, maar die vlogen steeds weg als ik een foto wilde maken. We passeerden een wildrooster en betraden een begrazingsgebied, maar we hebben geen dieren gezien. De route gaat langs het Vogelmeer, een mooi duinmeertje omgeven door heide.

Het Vogelmeer

De wandelpaden waren ondertussen wat zwaarder geworden, omdat we vaak door mul zand moesten lopen. We staken een fietspad over en beklommen een trap naar nog een uitzichtpunt op een hoog duin, vanaf waar je ook de zee kunt zien.

Wandelen door mul zand is dus echt best zwaar

Nog een uitkijkduin

Een stukje verder buigt de route af en loop je geleidelijk aan weer terug richting het Buitencentrum. Eerst nog over mulle zandpaden langs de heidevelden, en daarna weer een flink stuk door het bos. Ook nu moesten we weer geregeld een stukje omhoog lopen, en dat viel ons aan het einde van de wandeling nog best tegen!

Ons oordeel over de wandeling

We vonden het een hele mooie, afwisselende route door bos en duinen en over heidevelden. De heide was echt (nog steeds) prachtig toen wij er waren. Door de hoge duinen zijn er veel uitzichtpunten met soms uitzicht tot aan zee (leuk!), maar de trappen en paden omhoog maken het ook zwaarder. Bovendien loop je vaak over wandelpaden met mul zand en dat is soms ook best pittig. Dat kan natuurlijk ook de leeftijd zijn hoor, we zijn geen twintig meer. 😉 En nog een laatste puntje: volgens de website van Staatsbosbeheer is deze route 11 kilometer lang, maar onze stappenteller kwam hoger uit, namelijk op 12,5 kilometer.

Andere wandelroutes in de Schoorlse Duinen

Naast de ‘paarse’ Duinheidewandeling zijn er nog meer mooie wandelroutes in het duingebied bij Schoorl. Wie een klein rondje wil lopen, kan bijvoorbeeld kiezen voor de zwarte Roetroute van 5 kilometer. Dit rondje gaat door een stuk bos waar in 2009 brand is geweest, en waar de natuur zich weer aan het herstellen is. Vanaf het Buitencentrum kun je ook door bos en duin naar het strand en de zee lopen, en weer terug. Deze Noordzeewandeling van 10 kilometer wordt aangegeven met blauwe pijlen en heeft, net als de paarse route die wij deden, flink wat hoogteverschillen en paden met mul zand. Voor wie 10 of 12 kilometer te weinig vindt, is de witte Stuifduinentocht van 17 kilometer misschien een idee. En voor gezinnen met jonge kinderen is de met gele pijlen aangegeven Familieroute een aanrader. Deze wandeling is 4,4 kilometer lang.

Tip: bij de Posbank in Nationaal Park Veluwezoom zijn ook mooie wandelroutes langs de heide.

Wandelen in de Schoorlse Duinen praktisch:

– Adres: Buitencentrum Schoorlse Duinen, Oorsprongweg 1 in Schoorl. (navigatieadres: Heereweg 62, daar afslaan naar de Oorsprongweg)
– Je kunt je auto tegen betaling parkeren op de (niet al te grote) parkeerplaatsen P1 en P2 bij het Buitencentrum. Toen wij er waren was het druk en waren beide parkeerplaatsen vol. We vonden een plekje in de nabijgelegen woonwijk (gratis en dichtbij).
– De Duinheidewandeling (paarse route) gaat door een begrazingsgebied waar honden niet zijn toegestaan.
– Kijk voor meer informatie over wandelen en activiteiten in de Schoorlse Duinen op de website van Staatsbosbeheer.