In het zuidwesten van het mooie Italiaanse eiland Sardinië, vlakbij de plaats Guspini, ligt een oud mijnstadje: Montevecchio. Van 1848 tot 1991 werden in de mijnen bij het stadje volop mineralen gedolven voor de productie van lood en zink. Maar inmiddels is de mijn buiten bedrijf. Het complex staat op de UNESCO Werelderfgoedlijst voor industrieel erfgoed. De gebouwen van de mijn staan er nog, op een verlaten terrein met verroeste treinrails en wagonnetjes. Het klinkt een beetje treurig, maar het is een prachtige plek om te fotograferen, als je van Urbex-fotografie houdt!
Toen ik met collega-blogger Michal vanuit Alghero een roadtrip langs de westkust van Sardinië maakte, besloten we – ondanks de afstand – door te rijden naar Montevecchio. De locatie leek ons bijzonder genoeg voor een omweg. Maar doordat we niet erg opschoten (vanwege te veel (foto)stops onderweg) kwamen we pas laat in de middag aan in het dorpje Montevecchio. Je kan de mijn alleen onder begeleiding van een gids bezoeken. We hadden pech: de eerstvolgende tour met gids zou pas over drie kwartier beginnen, werd ons verteld. Dat vonden we een beetje te laat, aangezien we daarna ook nog ruim twee uur terug moesten rijden naar Alghero. Toen we dat vertelden konden we gelukkig een privétour van gids Sylvia krijgen.
De Piccalinna-mijn
We reden in onze eigen huurauto achter Sylvia aan naar de wat lager gelegen Piccalinna-mijn, die van 1874 tot 1981 in bedrijf was. Tijdens de Piccalinna-tour bezoek je niet de ondergrondse mijnen, je blijft boven de grond. Op het terrein staan grote vervallen bakstenen gebouwen met kapotte ramen, en verroeste spoorrails met oude treintjes. We bekeken van buitenaf de San Giovanni-mijnschacht, in een bakstenen toren. Hier daalden de mijnwerkers vroeger met een lift af, een paar honderd meter onder de grond.
Rechts de toren van de San Giovanni mijnschacht.
Daarna nam Sylvia ons mee naar de wasserij, de compressorruimte, en de lierruimte waar een grote machine staat die eerst op stoom werkte, maar in de jaren dertig van de vorige eeuw overging op elektriciteit.
Na de korte rondleiding door deze ruimtes konden we nog even over het terrein lopen en foto’s nemen. Je mag overigens niet overal komen, sommige stukken van het terrein zijn afgesloten met hekken.
De tours bij Montevecchio op Sardinië
Wij hadden maar weinig tijd en deden alleen de Piccalinna-tour. Je kan ook de S. Antonio-tour doen, waarbij je stallen, een smederij, een pakhuis en de eenvoudige woningen van de mijnwerkers ziet. Bij de Tour Officine krijg je een beeld van de ondersteunende activiteiten rondom de mijnbouw: werkplaatsen, een gieterij en een smederij. Bij de Tour Direzione bezoek je het gebouw van het management van de mijn. Het werd gebouwd tussen 1870 en 1877 in opdracht van eigenaar Giovanni Antonio Sanna in Montevecchio (Gennas). Sanna zou daar zelf gaan wonen, maar hij overleed voordat het gebouw af was. De etages zijn luxe ingericht, met mooie meubels en schilderijen, maar je ziet er ook de eenvoudige vertrekken van de bediendes.
Wil je de ondergrondse tunnels van de mijn bekijken, dan moet je naar Galleria Anglosarda. In het dorp Montevecchio kun je een klein museum bezoeken over het leven van de mijnwerkers. De rondleidingen duren ongeveer 45 minuten en worden in het Italiaans of in het Engels gegeven.
Wij bezochten Montevecchio vanuit het noorden van Sardinië, en dat was best een eindje rijden. Vanuit het zuiden van het eiland ben je er sneller; vanuit hoofdstad Cagliari is het bijvoorbeeld ongeveer een uur rijden naar het mijnstadje.
Lees ook mijn andere blogs over Sardinië! Bijvoorbeeld mijn blog over onze roadtrip langs de noordkust van Sardinië.