Tijdens onze camperreis door West-Canada een aantal jaar geleden waren we vijf dagen op Vancouver Island. De trekroute van de bultrugwalvis en de grijze walvis loopt langs dit eiland, en van maart t/m oktober heb je grote kans om ze te zien. In het plaatsje Tofino, aan de westkust van Vancouver Island, boekten we een whale watching tour. Onze dochter Floor, die toen anderhalf was, kon gewoon mee op de boot. Hebben we walvissen gezien? Ja! Was het een leuk boottochtje? NEE!
We hadden de whale watching tour een dag van tevoren geboekt, om zeker te zijn van een plekje. De volgende ochtend meldden we ons op het afgesproken tijdstip in het haventje van Tofino. We hadden er zin in! We installeerden ons op een bankje op de boot, met Floor op schoot en de camera met telelens in de aanslag. Varen maar! We vertrokken uit de haven en al snel zagen we in de verte de eerste zeehonden liggen op een oever.
Naarmate we meer richting open water gingen werd de zee wat ruwer, Floor slaperiger en mijn buik onrustiger. Nee hè, ik werd zeeziek! Binnen een paar minuten was ik echt heel erg misselijk, en het enige wat hielp was met mijn hoofd naar beneden zitten. En dat is best onhandig als je walvissen wilt spotten. Mijn man Ad kon ondertussen ook geen kant op, want Floor was door het deinen van de boot in een heerlijke diepe slaap gevallen op zijn schoot. Hij kon het fotograferen dus niet van mij overnemen.
Omdat er geen walvissen te zien waren, gingen we steeds verder het open water op. Eindelijk werd er een walvis gespot, een stuk verderop. Ad hield alles in de gaten en waarschuwde mij zodra hij een walvis zag. Ik sprong dan overeind met de camera, maakte een foto en dook snel weer op het bankje met mijn hoofd tussen mijn knieën. Alles om de boel binnen te houden.
Zo lukte het om een paar foto’s te maken van de walvissen, en zelfs om een (stukje van een) walvisstaart op de foto te krijgen. Heel actief waren de walvissen niet en ze lieten zich niet zo vaak boven water zien. Vrij snel daarna keerde de boot weer terug naar de haven. En dat vond ik helemaal niet erg! Heel interessant is zo’n bodem van een boot nou ook weer niet, en daar zat ik zo ondertussen toch al bijna anderhalf uur naar te staren.
Met de haven in zicht werd de zee wat rustiger en verdween mijn misselijkheid direct. We zagen een adelaar boven in een boom zitten, en een stukje verderop ook een nest met een klein adelaartje dat nieuwsgierig over de rand keek.
Dus hebben we walvissen gezien: ja, maar niet heel veel en ze lieten weinig van zichzelf zien. Was het de moeite waard? Natuurlijk! Het blijft gaaf om die grote, imposante beesten van dichtbij te zien. Maar helaas kon ik er tijdens de boottocht niet echt van genieten.
Praktische informatie over whale watching op Vancouver Island:
– In Tofino zitten meerdere bedrijven die whale watching tours aanbieden, bijvoorbeeld Jamie’s Whaling Station en Westcoast Aquatic Safaris. Je kunt ook walvissen spotten vanuit Ucluelet, een stukje zuidelijker dan Tofino.
– In Tofino en Ucluelet worden soms ook orka’s gespot, maar als je meer kans wilt maken op het zien van orka’s kun je beter een tour doen vanuit Victoria, aan de zuidkust van Vancouver Island, of een stuk noordelijker, bijvoorbeeld bij Telegraph Cove of Port McNeill.
– De walvistours worden gedaan met een redelijk grote boot, die geschikt is voor alle leeftijden. Maar je kunt ook walvissen spotten met een zodiac: een kleinere rubberboot die veel harder gaat en wendbaarder is. Deze rubberboten zijn echter niet geschikt voor (kleine) kinderen.
– De meeste walvistours duren 2 tot 3 uur.
Heb jij wel eens walvissen gespot?
14 reacties
Ooooh wat jammer dat je zo zeeziek werd! Ik zou dat waarschijnlijk ook hebben. Ben nog nooit niet ziek geweest op een boot namelijk… Maar, je hebt ze wel gezien en het zijn toch nog mooie foto’s geworden! Hihi en Floor slapen, ja dat doen die kleintjes hè 😉
Die zeeziekte was echt jammer, maar ondanks dat had ik het niet willen missen! 🙂
Geweldig, inmiddels 2x gedaan. Twee jaar geleden heel veel orka’s gezien en afgelopen zomer bultruggen.
Orka’s had ik ook graag willen zien. Misschien lukt dat ooit nog…
Wij deden een tour vanuit Victoria. Geen walvis gespot, maar wel 15 orca’s. Zo bijzonder! We waren trouwens wel 4,5 uur onderweg, maar gelukkig wel met een grote boot. Zo’n rubberboot lijkt me best eng, al die uren lang. De golfslag was bij ons pittig, maar best te doen met de reispilletjes. Die neem ik altijd maar, better safe than sorry!
Orca’s, gaaf, die wil ik ook echt nog eens zien. Als ik ooit nog ergens walvissen ga spotten vanaf een boot moet ik ook maar een reispilletje nemen…
Ja, ooit in Kaikoura Nieuw-Zeeland. Blijft toch jammer dat je maar een klein deel van die enorme beesten te zien krijgt. Maar ja, beter iets dan niets 🙂
Ja dat is zo. In Zuid-Afrika heb ik bij Hermanus wel veel meer walvissen gezien, die veel actiever waren. Er sprong toen ook een walvis uit het water. Dat maakte echt wel indruk, kan ik je vertellen! 😉
Ontzettend tof dat je walvissen hebt gezien, maar enorm balen dat je zo zeeziek geworden bent! Dat moet gevoeld hebben als een hele lange boottocht!
Het was inderdaad een hele lange boottocht… Maar ondanks dat toch de moeite waard!
Jammer dat je niet kon genieten. Het lijkt mij erg indrukwekkend. En die adelaar dan, hoe mooi! Canada trok me nooit heel erg maar walvissen, adelaars en een drop dead gorgeous premier…het begint steeds aantrekkelijker te worden 😉
Ik vind (West-)Canada echt een aanrader, en dat was al voor die knappe premier er was. 😉
Oef dat lijkt me vervelend, zeeziek zijn. We hebben al heel wat zeetochten gemaakt en gelukkig nooit last van gehad, wel anderen misselijk zien zijn. Wij hebben paar keer heel actieve walvissen gezien, springend en al, in Australie. En ook nog orka’s en gezwommen net oa mantarays. Was heel cool, vond ook onze dochter 😉
Klinkt heel gaaf. Orka’s wil ik nog heel graag een keer zien. We hebben ook ooit (nog langer geleden) walvissen gespot bij Hermanus in Zuid-Afrika. Daar zagen we er veel meer dan in Canada, en veel dichterbij. Maar ja, ook toen werd ik op de terugweg zeeziek op de boot.