In het noordwesten van Georgië, in het Kaukasusgebergte, ligt de regio Svaneti. Svaneti ligt nogal afgelegen en was vroeger lastig te bereiken, maar inmiddels is er een goede geasfalteerde weg aangelegd en is ook het toerisme op gang gekomen. De bergachtige streek is erg populair bij wandelaars. Het landschap is prachtig: hoge bergen, gletsjers en bergmeertjes, groene bergweiden en kolkende rivieren. Ook wij bezochten Svaneti tijdens onze reis door Georgië.
Svaneti is verdeeld in Lower en Upper Svaneti. De inwoners van Svaneti worden de ‘Svans’ genoemd. Door de afgelegen ligging hebben ze hun eigen gebruiken en tradities en – naast het Georgisch – ook hun eigen taal. In de dorpen zie je middeleeuwse verdedigingstorens staan, het symbool van Svaneti. Elke familie had vroeger z’n eigen toren, ter bescherming tegen indringers.
Wij reden vanuit Kutaisi via de plaats Zugdidi omhoog naar Mestia. Door de bergen, waar het in het begin vrij mistig was, en langs het Enguri-stuwmeer.
Enguri stuwmeer
Het laatste stuk reden we een tijd langs de wild uitziende Enguri-rivier, met kolkend, modderig water. Zoals op meer plekken in Georgië, kwamen we ook tijdens deze autorit veel koeien op de weg tegen. En denk maar niet dat ze aan de kant gaan voor een auto; ze verwachten dat jij aan de kant gaat. 😊
Mestia
De meeste toeristen kiezen voor Mestia als uitvalsbasis voor het verkennen van Svaneti. Dit is namelijk de enige stad (stadje…) in deze regio. Ook wij gingen naar Mestia. Sinds de opkomst van het toerisme naar Svaneti is Mestia de afgelopen jaren vrij toeristisch geworden. En dat heeft z’n voor- en nadelen. Er zijn veel restaurants (soms met livemuziek), hotelletjes en guesthouses te vinden, er zijn pinautomaten en bij verschillende kantoortjes kan je uitstapjes en activiteiten boeken. Maar als je er in de zomer bent, zoals wij, dan zie je dus ook veel mede-toeristen rondlopen. En koeien, die lopen er ook over straat.
Deze koe moest naar huis van zijn bazin (links).
Wij overnachtten in Chanterelle, een kleine (slechts twee kamers) maar heel verzorgde B&B met een superaardige eigenaresse, Irma. Ze liet ons eigengemaakte wijn proeven, regelde voor ons een taxi naar Ushguli en ’s ochtends maakte ze een heerlijk ontbijt voor ons klaar. Mocht je ooit naar Mestia gaan, dan kan ik B&B Chanterelle van harte aanbevelen! Normaal gesproken is er ook wifi in de B&B, maar nu was er al dagen een storing door het slechte weer. Er is maar één zendmast, en als die uitvalt is er dus gewoon geen wifi, in heel Mestia. (Vreselijk!)
Op de Werelderfgoedlijst van UNESCO: Ushguli
Vanuit Mestia bezochten we Ushguli, 46 kilometer verderop, in het oosten van Svaneti. Van het verhuurbedrijf van onze huurauto mochten we daar niet zelf naartoe rijden. De weg is namelijk niet overal even goed, en bij slecht weer soms zelfs onbegaanbaar. Het is daarom veiliger om je te laten rijden door een lokale taxichauffeur die de weg goed kent. Een andere populaire manier om naar Ushguli te gaan is wandelen. Het is wel even een eindje (geen idee hoe lang je erover doet…), maar we hebben onderweg verschillende wandelaars gezien.
Ushguli bestaat uit vier bij elkaar gelegen dorpen, die samen een van de hoogste permanent bewoonde gemeenten van Europa vormen. De dorpen liggen aan de voet van de berg Shkhara, op een hoogte van 2100 meter boven zeeniveau. In totaal wonen er nog geen 300 mensen in Ushguli. De omgeving is erg mooi, maar wat Ushguli zo bijzonder maakt zijn de ca. 20 middeleeuwse stenen verdedigingstorens die er nog te zien zijn. Deze Svan-torens hebben een beschermde status en staan op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Wij wandelden naar de top van een heuvel waarop de oude stenen toren van koningin Tamar staat. Vanaf daar heb je een mooi uitzicht over Ushguli en de torens (zie foto helemaal bovenaan).
Daarna wandelden we een stukje door het dorp, door smalle straatjes zonder bestrating. Het vee loopt ook vrij rond door de straatjes; we kwamen koeien en varkens tegen. Bij een huis met een stalletje in de tuin kochten we wat versgebakken broodjes, en bij een ander huis/cafeetje dronken we wat. Binnen liet de eigenaresse zien hoe ze de platte broodjes bakt.
Het dorpsleven in beeld: een huis in Ushguli, de bioscoop en hoe het brood gebakken wordt.
Ushguli ligt dus heel afgelegen, maar desondanks liepen er redelijk wat toeristen rond. Ik heb het dan over tientallen, wat op zich best meevalt, maar in een klein dorp valt het natuurlijk wel op. Er wordt natuurlijk ook ingespeeld op de toeristen. Er zijn bijvoorbeeld wat cafeetjes en eenvoudige homestays en guesthouses, maar nog geen grote hotels of schreeuwerige restaurants. Hopelijk blijft dat zo, want het zou jammer zijn als Ushguli zijn authenticiteit verlies. (Zeg ik, als toerist, die er zelf ook is geweest…)
Wandeling naar de Chalaadi-gletsjer
Vanuit Mestia reden we met een taxi in ca. 25 minuten naar een hangbrug over de wilde Mestiachala-rivier. Sommige toeristen nemen geen taxi naar de hangbrug, maar wandelen vanuit Mestia langs de rivier naar de gletsjer. Je bent dan zeker twee uur langer onderweg (enkele reis) en het stuk vanuit Mestia naar de brug is niet zo bijzonder. Je loopt langs het vliegveld(je), Queen Tamar Airport, en ze zijn er druk bezig met de bouw van een watercentrale. Niet heel idyllisch dus. Vanaf de parkeerplaats bij de brug zijn we gaan wandelen, de wiebelende hangbrug over en daarna het bos in.
Een redelijk goed aangeven wandelpad leidt je in ca. een uur tijd naar de voet van de Chalaadi-gletsjer. Het pad gaat over grote stenen en rotsen en op sommige punten vlak langs de kolkende rivier. Precies het soort avontuurlijke wandeling waar mijn kinderen van houden.
De rivier langs het pad
Na ca. 2 kilometer lopen zagen we de gletsjer liggen. We namen foto’s en besloten niet verder te lopen omwille van de tijd. Het advies is sowieso om niet te dicht bij de gletsjer te komen, vanwege het gevaar van vallende stenen. Veel toeristen slaan dit advies in de wind, omdat ze toch even op het ijs willen staan. Ik heb meerdere verhalen gelezen van toeristen die achteraf ook adviseren om niet te dichtbij te komen, omdat er inderdaad grote stenen naar beneden vielen toen zij er waren. Het is maar wat je belangrijker vindt: je eigen veiligheid, of die coole foto voor op Instagram. 😉
De gletsjer
Wat er nog meer te doen is in Svaneti in Georgië
Tussen Mestia en Ushguli staat vlak langs de weg de Tower of Love, een Svan-toren die je tegen betaling van 1 Georgische lari (ca. 30 cent) van binnen kunt bekijken. In de toren kun je via een paar steile, wankele trappetjes naar boven klimmen, voor het uitzicht. Bij de toren hoort een tragisch liefdesverhaal: in de toren wachtte een vrouw jarenlang tevergeefs op de terugkeer van haar geliefde. Ik heb ook andere varianten van het verhaal gehoord, maar dit is de versie die ons verteld werd.
Tower of Love
Zelf zijn we er niet geweest, maar een andere populaire wandeling is die naar de Koruldi Lakes, op ca. 10 kilometer van Mestia. Ik heb wisselende verhalen gehoord over de bergmeren (ze schijnen niet heel indrukwekkend te zijn), maar de wandeling er naartoe en de uitzichten in de omgeving van de meren zijn wel de moeite waard. Als je geen zin hebt in een lange wandeling omhoog vanuit Mestia, kun je er ook met een (4×4) taxi naartoe gaan en alleen het laatste stuk naar de Koruldi Lakes lopen.
Als je geïnteresseerd bent in de Svan-cultuur, bezoek dan het Svaneti Museum of History & Ethnography in Mestia.
Vast in de modder…
De avond voordat we zouden vertrekken, vanuit Mestia naar badplaats Batumi, regende het keihard, de hele nacht door. Ook op de ochtend van vertrek was het regenachtig. Onderweg zagen we af en toe wat takken en grote stenen op de weg liggen, er was dus het een en ander naar beneden gekomen door de regen. Een stuk verderop, net voorbij het dorpje Becho, zagen we modder op de weg liggen. Er liep één autospoor doorheen, met aan het eind van het spoor een auto die vastzat. We besloten het rechts van het spoor te proberen, dat zag er oké uit. En dat… was een heel slecht besluit. Wat eruitzag als een hard wegdek bleek ook zachte modder zijn, van zo’n 40 cm diep. Maar toen was het al te laat, we zaten ook vast, en niet zo’n beetje ook!
Oeps…
Gelukkig kregen we hulp van een Georgische jongen, die niet van opgeven wist. Om het makkelijk te maken had onze auto geen trekhaak of sleepogen, anders had hij ons eruit kunnen trekken met zijn auto. Maar uiteindelijk lukte het met een boomstam achter de wielen, en wat aanwijzingen van een groepje militairen (die overigens hun auto niet uitkwamen…). Phiew, we konden weer verder!
Deze hond vroeg zich af of we ooit uit de modder zouden komen… 🙂
Overnachten in Svaneti in Georgië
Wil je ook naar Svaneti? Dan is Mestia de handigste uitvalsbasis. Wij overnachtten in B&B Chanterelle, heel knus en kleinschalig met een hele vriendelijke eigenaresse. Aanrader! Andere goed beoordeelde accommodaties zijn Bapsha Guesthouse en de Mountain Cabins. Ook in Ushguli zijn enkele eenvoudige hotels en guesthouses.
Lees ook mijn andere blogs over Georgië:
– De hoogtepunten van onze reis door Georgië
– Zien & doen in Tbilisi, stad van contrasten
– De Georgian Military Highway van Tbilisi naar Kazbegi