Tijdens onze reis door Nieuw-Zeeland publiceerde ik vanuit Te Anau enthousiast een blog met wat eerste foto’s van de Doubtful Sound. Ik beloofde toen snel meer foto’s te delen, maar… deed dat vervolgens niet. Schande! Maar nu dan toch eindelijk: de Doubtful Sound – part 2! Met een uitgebreider verslag en nog veel meer foto’s van deze waanzinnig mooie omgeving.
De Milford Sound en de Doubtful Sound zijn de beroemdste fjorden van Fiordland National Park, op het Zuidereiland. De Milford Sound is met de auto te bereiken, via State Highway 94. De weg ernaar toe schijnt prachtig te zijn. De Doubtful Sound ligt wat meer afgelegen: je kunt er alleen komen met twee boottochten en je moet met een bus een bergpas over. Je kunt hier niet met eigen vervoer naar toe, en daardoor is deze fjord een stuk rustiger dan de Milford Sound. De Doubtful Sound is het diepste fjord in het national park en heeft zijn naam te danken aan ontdekker kapitein James Cook.
Sneeuw!
Toen we nog in Queenstown waren, hadden we al gehoord dat de weg naar de Milford Sound was afgesloten vanwege sneeuwval. Vanuit Queenstown reden we naar Te Anau, zo’n 170 kilometer verderop. Dit stadje is de belangrijkste uitvalsbasis voor toeristen die de Milford Sound of de Doubtful Sound willen bezoeken. Aangekomen in Te Anau reden we linea recta naar het Tourist information center om een update te vragen. Helaas zag het er niet goed uit voor de volgende dag. We konden kiezen: gokken op betere omstandigheden om toch de Milford Sound te bezoeken (de weg ernaar toe leek ons zóóóó gaaf….) of gaan voor een zekerder alternatief: de Doubtful Sound. We kozen voor dat laatste en boekten onze tickets.
De volgende ochtend moesten we om half tien bij Lake Manapouri zijn. Daar stapten we aan boord van een boot voor een overtocht van een uur over het meer. Aan de overkant, bij de ‘West Arm’ van het meer, stonden een paar bussen klaar om ons naar de Doubtful Sound te brengen. We reden over besneeuwde wegen, en hoe hoger we kwamen, hoe meer sneeuw er lag. Op de Wilmot Pass mochten we allemaal even uitstappen. Meestal heb je vanaf dit punt een geweldig uitzicht over de Sound, maar wij hadden pech….
Dan maar een sneeuwpop maken en een sneeuwballengevecht! Toen we weer moesten instappen voor de rest van de busrit was het wachten op een grote groep Aziatische toeristen, die allemaal selfies wilden van zichzelf in de sneeuw. In verschillende poses uiteraard, zoals, staand, zittend en liggend in de sneeuw. Zucht.
Watervallen, regenbogen en zeehonden
Aan de andere kant van de pass, bij Deep Cove, gingen we niet veel later aan boord van een andere, grotere boot voor de cruise (of nou ja, gewoon een boottocht…) van drie uur door de Doubtful Sound. We hadden geluk, want de bewolking trok een beetje open, het zonnetje scheen af en toe en er waren regenbogen te zien. Schitterend!
We voeren door de prachtige omgeving naar het begin van de Doubtful Sound, waar het fjord in zee uitmondt. Onderweg kwamen we in het begin nog een paar vissersbootjes tegen, maar verderop in het fjord niets meer. Bij het punt waar het fjord overgaat in de Tasmanzee was de zee nogal wild, met hoge golven. We hebben hier een tijdje rondgedobberd zodat we foto’s konden maken.
Vanaf dit punt gingen we langzaam weer terug. Onderweg namen we een paar zijarmen van het fjord mee. We zagen zeehonden, bijzondere vogels en watervallen, maar geen dolfijnen helaas.
De Sound of Silence
In een van de zijarmen van het fjord zette de kapitein de motor uit zodat we de stilte van het fjord konden ervaren. Dat was wel even indrukwekkend, met alleen maar het geluid van de klaterende waterval en de vogels. Wat een rust.
De kapitein startte de motor weer voor het laatste stuk van de tocht. Veel te snel kwam het eindpunt van onze boottocht in zicht. Ik had er echt nog veel langer willen blijven. Met de bus reden we terug over de Wilmot Pass, naar de boot die ons weer naar de overkant van Laka Manapouri bracht.
Deze dag was echt een van de hoogtepunten van onze reis door Nieuw-Zeeland. We waren blij dat we voor de Doubtful Sound hadden gekozen, want ook die dag was de weg naar de Milford Sound afgesloten geweest, hoorden we later. En nu hadden we toch een van de beroemde fjorden – misschien wel de mooiste? – gezien!
Wil je ook een van de ‘Sounds’ bezoeken, maar weet je niet voor welke van de twee je moet kiezen? Sanne vergelijkt ze in haar blog ‘kiezen tussen de Milford Sound en de Doubtful Sound‘. En er zijn nog veel meer prachtige natuurgebieden die je kan bezoeken. Op de website Wereldreizigers vind je een top 10 van de mooiste nationale parken in Nieuw-Zeeland.
De Doubtful Sound praktisch:
– Wij boekten onze cruise door de Doubtful Sound bij Real Journeys.
– Je kunt ook een ‘overnight cruise’ doen, met een overnachting aan boord van een schip. Je hebt dan meer kans op het spotten van wildlife en je kunt ook kajakken. In de winter (juni/juli/augustus) is deze cruise echter niet altijd mogelijk. Zoals toen wij er waren bijvoorbeeld. 🙁
– Vanuit Te Anau is het ca. een halfuurtje rijden naar Lake Manapouri.
– Vanuit Queenstown is het een kleine drie uur rijden naar Lake Manapouri, dus dat betekent vroeg opstaan!
– Goed om te weten: Fiordland National Park is een van de natste plekken ter wereld, dus bereid je daar op voor en neem o.a. een regenjas mee.
Lees ook mijn andere blogs over Nieuw-Zeeland!
4 reacties
Prachtig, die staat zeker op mijn lijst als we er zijn! En het gaat een keer gebeuren 😉
Vast wel, en dan moet je absoluut naar een van de Sounds gaan!
Ik ben niet altijd fan van boottochten maar deze zou ik niet willen overslaan. Wat een sereen sfeertje daar en zelfs met bewolking heb je prachtige foto’s gemaakt. Je cover foto vind ik echt heel mooi.
Dank je. Als je ooit de kans hebt om deze boottocht te maken, dan moet je het zeker doen!