Toen we in 2016 in Nieuw-Zeeland waren, konden we de Milford Sound niet bezoeken omdat de weg ernaartoe was afgesloten vanwege sneeuwval. In plaats daarvan bezochten we de Doubtful Sound – ook prachtig! Zeven jaar later waren we weer in Nieuw-Zeeland en nu wilden we toch echt de Milford Sound bezoeken. Maar ook nu was de weg afgesloten in de dagen voordat wij er waren. We hadden geluk: precies op de dag dat we in de plaats Te Anau aankwamen, ging de weg weer open. Dus deze keer konden we wél over de Milford Road naar de Milford Sound!
Daar waren we superblij mee, want niet alleen de Milford Sound is prachtig, ook onderweg is er veel moois te zien. We hadden een paar dagen van tevoren een cruise door de Milford Sound geboekt, met een wat kleinere boot van organisatie Mitre Peak. ’s Ochtends vroeg checkte ik meteen de road conditions, en de weg was gelukkig nog steeds open. We konden gaan! De Milford Road, officieel State Highway 94 (SH94), van de plaats Te Anau naar de Milford Sound is 119 kilometer lang. Onze cruise zou pas om 13:30 uur vertrekken, maar we wilden genoeg tijd hebben voor wat stops onderweg. Als het moet kun je vanuit Te Anau in twee uur tijd bij de Milford Sound zijn, maar dat is echt zonde!
De Mirror Lakes
Het was koud toen we vertrokken, zo rond het vriespunt, en op het eerste stuk van de route was het soms wat nevelig. Doordat we zo vroeg vertrokken waren, was het nog heerlijk rustig op de weg. We kwamen bijna geen andere auto’s tegen. Onze eerste stop was bij de Mirror Lakes, vlak langs de weg. Over een kort houten vlonderpad liepen we langs de meertjes waarin de bergen – de Earl Mountains – prachtig weerspiegeld worden. Als het tenminste niet te hard waait en er geen eenden in zwemmen. Doordat de meertjes vlak naast de parkeerplaats liggen, heb je hier aan ca. 10 minuten genoeg.
We reden een stukje verder en gingen bij Knob’s Flat naar de laatste flushing toilets voor de Milford Sound.
Lake Gunn
Bij het wat grotere Lake Gunn maakten we twee tussenstops. Ook hier werden dankzij het kalme weer de achterliggende bergen mooi weerspiegeld in het water.
Je kan een rondwandeling maken van ca. 45 minuten over een bospad langs het meer. Wij liepen maar een klein stukje van deze route, voordat we verder reden.
Hollyford Valley Lookout
Onze volgende stop was bij de Hollyford Valley Lookout, ook wel ‘Pop’s View’ genoemd. Vanaf dit punt hadden we een mooi uitzicht over de vallei en de besneeuwde bergtoppen erachter.
Pops View met een beetje tegenlicht…
Op een informatiebord staat uitgelegd wat je allemaal ziet vanaf dit punt, en naar welke bergen je kijkt.
Marian Falls en Lake Marian
In eerste instantie hadden we de afslag naar Lake Marian gemist, dus we moesten keren om daarna alsnog die kant op te rijden. We hadden niet genoeg tijd om helemaal naar het meer te wandelen over de Lake Marian Track, maar de kortere wandeling naar de Marian Falls is ook de moeite waard. Over een besneeuwde hangbrug en een besneeuwd en soms ijzig bospad en houten vlonderpaden liepen we naar de watervallen. We kwamen onderweg niemand tegen.
De besneeuwde hangbrug
Vanaf de watervallen kun je verder doorlopen naar het meer, maar dat kost je ongeveer drie uur (heen & terug). De wandeling naar de Marian Falls duurde ongeveer 20 minuten (heen & terug).
Kea’s bij Monkey Creek
Voor de Homer Tunnel stopten we nog één keer, bij de parkeerplaats bij Monkey Creek. We waren er in de winter en zagen vooral sneeuw, en weinig van de creek.
Maar de grootste attractie bij deze parkeerplaats zijn de kea’s die hier vaak zitten. En jawel, toen we kwamen aanrijden zagen we al een van deze vogels op het dak van een andere auto zitten. Zodra wij onze auto hadden geparkeerd, landde er ook een kea op ons dak.
Zeg, hou daar eens mee op!
De brutale vogels hopen op eten, maar wij gingen ze niet voeren. Een van de kea’s begon vervolgens aan een rubberen randje van het dakluik van onze auto te knagen… dat was niet helemaal de bedoeling. Kssstt.
Homer Tunnel
Vlak voordat je afdaalt richting de Milford Sound, rijd je door de 1,2 kilometer lange Homer Tunnel. Tot deze tunnel werd geopend in 1953 was de Milford Sound niet bereikbaar via een weg. De tunnel heeft maar één rijbaan en werkt met stoplichten. Als de andere rijrichting mag rijden, duurt het ca. 7-10 minuten tot het licht weer op groen gaat. Als het druk is voor de tunnel kunnen de wachttijden hierdoor wel eens oplopen. In de wintermaanden (juni tot oktober) is een deel van de Milford Road voor en na de Homer Tunnel een ‘no-stopping zone’ vanwege de kans op lawines.
Cruise door de Milford Sound
Hoewel we onderweg niet veel andere auto’s waren tegengekomen, was het toch vrij druk op de parkeerplaats bij de Milford Sound. Niet alleen met auto’s, maar ook met bussen. We parkeerden de auto (10 NZD per uur) en wandelden in ca. 10 minuten naar de terminal, waar we ons meldden bij de balie van Mitre Peak. Onze boot zou vertrekken van gate 4.
Onze boot
Toen we aan boord mochten, liepen we meteen door naar het bovendek. Er was maar beperkt plek in de open lucht, maar wij hadden een mooi plekje. Prima voor het maken van foto’s!
>> Boek hier van tevoren je cruise met een kleinere boot van Mitre Peak.
Mitre Peak en de Lady Bowen Falls
De Milford Sound is een fjord van 16 kilometer lang met steile bergwanden, waaronder die van de hoogste berg Mitre Peak, en klaterende watervallen. De fjord is een van de populairste toeristische attracties van Nieuw-Zeeland. Het regent er vaak, maar wij hadden prachtig winterweer. Zodra we de fjord in voeren, zagen we de mooie Lady Bowen Falls aan de rechterkant.
Lady Bowen Falls (met regenboogeffectje)
Vrij snel erna zagen we een zeehond op een rots liggen. Ook zagen we een pinguïn die over de rotsen wandelde, maar hij was ver weg en lastig te zien. We voeren naar waar de fjord uitmondt in de Tasman Sea. Hier was het water wat ruwer en waaide het flink. Langs de andere kant gingen we weer terug de Sound in. We stopten bij een waterval; de boot ging hier zo dicht naar de kant, dat de mensen op het voordek nat werden.
Een stukje verderop spotten we nog twee zeehonden op de rotsen. Je kan er ook dolfijnen zien, maar helaas hadden wij dat geluk niet. Na twee uur varen waren we weer terug bij de terminal. Jammer dat het er alweer op zat, maar het was een supermooie dag! Tijdens onze terugrit naar Te Anau maakten we deze keer geen tussenstops.
Nog een laatste blik op de Sound en Mitre Peak…
Milford Sound of Doubtful Sound?
Nu we beide Sounds in Fiordland National Park hebben bezocht, vraag je je misschien af welke we mooier vonden. Het is lastig kiezen, want ze zijn allebei prachtig. De wat grotere Doubtful Sound is niet bereikbaar over de weg, maar alleen met een georganiseerde dagtrip met een ferry en bus. Het grote voordeel van de Milford Sound is dat je er op eigen gelegenheid over de Milford Road naartoe kan rijden, en zoveel tussenstops kunt maken als je wilt. Een nadeel van deze betere bereikbaarheid is dat het in de Milford Sound drukker is. Er worden ook veel meer cruises aangeboden. In de rustigere Doubtful Sound maakte de ‘Sound of Silence’ indruk op ons, het moment dat de motor van de boot uitgezet wordt en je alleen maar stilte hoort. Daarvoor is het in de Milford Sound te druk, hoewel ik het nog mee vond vallen. Maar wij waren er dan ook in de winter, dat scheelt. Omdat je alleen met een dagexcursie naar de Doubtful Sound kunt, is dit wat duurder dan wanneer je (met eigen vervoer) de Milford Sound bezoekt.
Misschien ook leuk om te lezen:
– Wandelen over de Hooker Valley Track bij Mount Cook
– De Clay Cliffs bij Omarama op het Zuidereiland
– Zeehonden, dolfijnen en walvissen spotten in Kaikoura