De bekendste bezienswaardigheden van Georgië zijn onder meer het Narakali Fort en de Bridge of Peace in Tbilisi, de Gergeti Trinity Church in Kazbegi en grotstad Vardzia. Maar wist je dat Georgië ook hele mooie canyons heeft? Op een regenachtige dag bezochten wij vanuit de plaats Kutaisi twee van deze canyons: Martvili Canyon en Okatse Canyon. De canyons in de regio Samegrelo-Zemo Svaneti in het westen van Georgië zijn trouwens bekender dan ik dacht, want ondanks de regen was het bij beide canyons vrij druk.
Vanuit Kutaisi is het ongeveer een uur rijden naar Okatse Canyon. Helemaal niet erg, want we reden door typisch Georgische dorpen met mooie houten huizen en bewerkte tuinhekken. Zoals op veel plekken in Georgië liep ook hier van alles op de weg: koeien, varkens, kippen, honden… Kortom: genoeg te zien onderweg!
Okatse Canyon
Bij het dorp Gordi, waar het bezoekerscentrum van Okatse Canyon is, werden we nadat we de auto hadden geparkeerd direct omsingeld door een paar zwerfhonden, en een Georgische meneer die ons zijn diensten aanbood als chauffeur. Het laatste stuk naar de canyon gaat over een onverharde weg door het Dadiani Forest Park en dat is geen aanrader met een gewone auto. Je kan er naartoe wandelen (ca. 2,5 km), of je laat je – zoals wij – brengen door een lokale chauffeur met een 4×4. We onderhandelden een beetje over de prijs en kochten entreekaartjes voor de canyon. De weg naar de canyon was inderdaad erg slecht, zeker nu het geregend had.
Er stond een kleine rij bij de ingang van de canyon. De jongen die de kaartjes controleerde zorgde ervoor dat er steeds wat tijd zat tussen groepjes bezoekers. Dat vond ik wel fijn, omdat je dan ook nog eens een foto kan maken zonder allemaal wildvreemde mensen erop. (Kan ook zijn dat er gewoon niet te veel mensen tegelijk op de walkway mogen staan, maar daar wilde ik liever niet over nadenken, haha). Over 989 (!) metalen traptreden liepen we naar beneden, naar het begin van de walkway die aan een wand van de canyon hangt. De wandeling is geen aanrader voor mensen met hoogtevrees, want de walkway bestaat uit metalen roosters waar je overheen loopt. Oftewel: je hebt vrij zicht de diepte in. En dat is best diep, namelijk 130 tot 165 meter.
De walkway is bijna 800 meter lang, met een paar viewpoints (of ‘selfie points’ voor de meeste toeristen…) onderweg. Beneden in de kloof stroomt de Okatse-rivier, maar die is niet overal te zien door de dichte begroeiing. Toen wij er waren was het ook nog grijs met laaghangende bewolking, waardoor het uitzicht soms een beetje tegenviel. Jammer! Aan het eind van de walkway is een panoramisch platform gemaakt dat een stuk boven de canyon hangt. Vanaf dat punt leidt de route weer omhoog met trappen en wandelpaden, terug naar het beginpunt.
Het platform dat ver uitsteekt boven de kloof
Waterval bij Okatse
We werden opgepikt door onze chauffeur, die voorstelde om ook nog een waterval te gaan bekijken, niet ver van Okatse Canyon. We onderhandelden weer even over de prijs en besloten te gaan. Het was wat langer rijden dan de chauffeur had gezegd, en het laatste stuk ging over een drassige, onverharde weg met veel diepe plassen.
Hier waren we heel blij dat we met een 4×4 waren…
Nadat hij de auto had geparkeerd aan de rand van een bos liep hij met ons mee om de weg te wijzen naar de waterval. Die stond namelijk nergens aangegeven (of ik heb het gemist). We moesten een stukje naar beneden lopen over een modderig bospad. Gelukkig stonden er genoeg bomen om je aan vast te houden, want het was echt glad. We konden de waterval – waarvan ik de naam niet weet – al horen en even later zagen we de rivier. Om dichter bij de waterval te komen moesten we over de rotsen langs de rivier klimmen. Hoewel de waterval volgens mij niet heel bekend is, waren we niet de enige toeristen. Maar daar heb ik omheen gefotografeerd. 🙂
Het is een mooie waterval met heldergroen water, die bij droog en zonnig weer vast nog mooier is. We maakten wat foto’s en liepen weer terug naar de auto. Weer omhoog wandelen over het glibberige bospad ging wat makkelijker dan naar beneden. Maar onze zoon lette even niet op, stapte middenin een hoop modder en… raakte zijn schoenen kwijt. Wij vonden het hilarisch, maar hij (op zijn sokken in de modder) niet. De schoenen hebben we later weer redelijk schoon gekregen, dus het viel mee met de schade. Niet ver van deze waterval ligt de bekendere Kinchka-waterval in de Satsiskvilos-vallei, met een hoogte van 88 meter.
Martvili Canyon
Vanaf het dorp Gordi, waar onze eigen huurauto stond, reden we vervolgens naar Martvili Canvyon die bij het dorp Inchkhuri ligt. Dat was ongeveer drie kwartier rijden. Je kan er ook vanuit Kutaisi naar toe, dan is het iets langer dan een uur rijden. Van deze kloof had ik tijdens de voorbereidingen van onze reis foto’s gezien, waarna ik ‘m op mijn lijstje met ‘must-sees’ zette. De canyon, waar het diepgroene water van de Abasha-rivier doorheen stroomt, was vroeger een badplaats voor de adellijke Dadiani-familie. De kloof heeft een totale lengte van 2.400 meter en is op sommige plaatsen maar 5 meter breed.
Ondanks de aanhoudende regen was het bij deze canyon erg druk. Kun je nagaan hoe druk het er zal zijn in het hoogseizoen op een zonnige dag… We kochten toegangskaartjes inclusief boottochtje bij het vrij nieuwe visitor center. We liepen naar het vertrekpunt van de bootjes en kregen allemaal een zwemvest aan. Daarna werden we naar de rubber roeiboten gedirigeerd. Het personeel deed dit allemaal op de automatische piloot, er kon geen lachje van af. De oranje bootjes gaan af en aan, het is een soort lopendebandwerk. In elk bootje zit achterin een gids die peddelt. Onze gids was niet heel spraakzaam, eerder een beetje… chagrijnig. Tip: als je geen zin hebt om te peddelen, dan moet je niet voorin gaan zitten. Mijn dochter en ik zaten in het midden van de boot en hoefden niets te doen, alleen maar kijken en foto’s nemen. Beter!
De canyon en het heldergroene water zijn echt prachtig, zelfs als het regent. Je kan er mooie foto’s maken, en de nevel die nu in de kloof hing had eigenlijk ook wel wat. Maar we kwamen al vrij snel bij het keerpunt, tegelijk met wat andere bootjes. Het tochtje is dus echt heel kort, 300 meter zo ongeveer en dan keer je alweer om en vaar je terug naar het begin.
Nadat we de zwemvesten hadden ingeleverd deden we de Dadiani Trail, een wandelroute van ongeveer 700 meter. Niet heel erg lang, en dus ook prima te doen met kinderen. De route gaat langs de rivier en een paar mooie, grote watervallen. Er zijn verschillende viewpoints langs het pad, en er zijn twee bruggetjes over de rivier. Erg mooi allemaal, sprookjesachtig bijna, en daarom had ik deze kloof niet willen missen. Maar het is jammer dat het er (nu al) zo toeristisch is en dat het personeel er weinig plezier in lijkt te hebben.
De watervallen
Hotels in Kutaisi vind je hier!
Martvili Canyon en Okatse Canyon praktisch
– Voor Okatse Canyon moet je een entreekaartje kopen bij het bezoekerscentrum bij de parking. Bij de echte ingang van de canyon, een paar kilometer verderop, kun je geen kaartjes kopen.
– De weg van het bezoekerscentrum naar het begin van Okatse Canyon is alleen met een 4×4 (jeep) goed te doen, zeker als het slecht weer is (zoals bij ons). Je kan ook wandelen.
– Kinderen kleiner dan 1 meter 20 worden niet toegelaten tot de walkway.
– Entree Okatse Canyon: volwassene 15 GEL/kinderen vanaf 6 jaar 5 GEL*.
– De toegang tot de waterval die we bezochten was gratis.
– Voor Martvili Canyon kun je een toegangskaartje inclusief boottochtje kopen, maar het kan ook zonder. Dan loop je alleen de wandelroute langs de rivier en de watervallen. Ik zou zelf overigens adviseren om ook het boottochtje te doen.
– Het water in de kloof is erg rustig. Het boottochtje is daardoor ook geschikt voor kinderen, maar die moeten wel langer zijn dan 1 meter, anders mogen ze niet mee.
– Entree Martvili Canyon: volwassene 17.25 GEL/kinderen vanaf 6 jaar 5.50 GEL*. Voor de boottocht betaal je 15 GEL extra.
– Je kunt een bezoek aan Martvili Canyon en Okatse Canyon prima op één dag doen.
* Prijzen kunnen wijzigen.
Lees ook mijn andere blogs over Georgië!
– Zien en doen in Tbilisi, stad van contrasten
– De Georgian Military Road van Tbilisi naar Kazbegi
– Paragliden in Georgië, een mooi avontuur!