De grottensteden van Georgië: David Gareja en Vardzia

1,9K

Als je Georgië bezoekt, moet je echt een van de historische, eeuwenoude grottensteden bezoeken. Wij bezochten twee grottensteden in Georgië: David Gareja op de grens met buurland Azerbeidzjan, en de grote grottenstad Vardzia dichtbij de grens met Turkije en Armenië. Voor de ‘Wie is de Mol’-fans onder ons: in 2018 speelde dit programma zich af in Georgië. Eén van de opdrachten, iets met Georgische zanggroepjes, vond plaats in Vardzia. Je kan deze grottenstad dus herkennen van televisie.

De grottensteden David Gareja en Vardzia zijn beide het bezoeken waard. David Gareja ligt heel afgelegen, in een prachtige omgeving en de weg er naartoe is een belevenis op zich. En Vardzia is echt indrukwekkend groot. We bezochten grottenstad David Gareja aan het begin van onze rondreis, en Vardzia in onze laatste week in Georgië.

Route naar David Gareja vanuit Tbilisi

Op een van onze eerste dagen in Georgië gingen we vanuit Tbilisi naar de grotstad David Gareja. We reden met onze huurauto via de plaats Sagarejo en het dorp Udabno. Er is ook een andere route, via de plaats Rustavi. In kilometers is dit korter, maar de conditie van deze weg – vooral het laatste stuk – is echt heel slecht. Niet dat de tweede helft van onze route nou zo fantastisch was qua wegdek, maar altijd nog beter dan die andere route. Tot aan Sagarejo is de weg prima. Maar zodra we afsloegen richting het zuiden werd de weg slechter en slechter, met grote gaten in de weg. Het laatste stuk naar David Gareja is onverhard, en je komt er geen kip tegen. Je rijdt er echt in de middle of nowhere. We slalomden tussen de gaten en hobbels door. Vlak voordat we het half verlaten dorp Udabno bereikten, passeerden we het Kapatadze-meer, een zoutmeer naast de weg.

Het was die dag warm, zo’n 33 graden. Blijkbaar een heerlijke temperatuur voor krekels, want daar stikte het van. Hele zwermen zagen we onderweg, sommige krekels zagen we van heel dichtbij omdat ze tegen onze voorruit aan vlogen. Ik weet niet of die het overleefd hebben, maar ze zullen op z’n minst hoofdpijn hebben gehad. Toen we bij David Gareja de auto uitstapten bleek de grill van de auto vol te zitten met dode krekels. Brrrrr.

Als je geen huurauto tot je beschikking hebt, kun je overigens ook met een georganiseerde dagtrip vanuit Tbilisi naar David Gareja gaan.

Grotklooster David Gareja

Aangekomen bij David Gareja genoten we eerst van het uitzicht op de omliggende bergen, met prachtige kleuren. Het leek wel een schilderij! Het uit de rotsen gehouwen Georgisch-orthodoxe kloostercomplex op de berghelling werd in de 6e eeuw gesticht door de monnik St. David Garejeli, en werd in de eeuwen daarna uitgebreid. Er wonen nog steeds een paar monniken. David Gareja ligt bovenop Mount Gareja, precies op de grens tussen Georgië en Azerbeidzjan. Het deel dat aan de andere kant van de berg ligt, de zuidkant, ligt dus in het buurland. Reden voor decennialang geruzie tussen Georgië en Azerbeidzjan, want bij wie hoort David Gareja nou eigenlijk? Je kan er militairen tegenkomen die de grens bewaken, maar wij hebben ze niet gezien.

We liepen een stukje de helling op, naar het Lavra-klooster. Je ziet er grotwoningen en -kamers, kapelletjes en er is een kerkje met oude fresco’s op de muren. Vrouwen die het kerkje van binnen willen bekijken moeten een hoofddoek om. Gelukkig hangen er een paar bij de ingang, speciaal voor toeristen. Nog een stukje hoger op de helling waren ook nog wat grotten.

Je kan nog verder lopen naar de top van de berg en vanaf daar langs de grens naar het klooster van Udabno wandelen, maar dat hebben wij niet meer gedaan. Het was erg warm en de kinderen hadden er geen zin meer in. Op de terugweg naar Tbilisi besloten we de andere route over Rustavi uit te proberen, maar het eerste stuk van de weg was meteen al zo slecht dat we zijn omgekeerd en dezelfde route als de heenreis terug hebben gereden, via Sagarejo.
Entreeprijs in 2019: gratis. Check wel altijd even van tevoren of het David Gareja-complex toegankelijk is op de dag dat je er naartoe wilt. Ik heb begrepen dat de grens soms gesloten wordt en dan kun je niet alles bezoeken. Wij vonden zelf alleen het Lavra-klooster ook al de moeite waard, en dat ligt voor de grens en is dus wel altijd te bezoeken.

Van Borjomi naar Vardzia

Wij bezochten grotstad Vardzia vanuit de plaats Borjomi, op ca. 70 kilometer afstand. Het was een erg mooie route, met veel groen, tussen de bergen door en langs Koera-rivier (Mtkvari-rivier).

Onderweg maakten we een fotostop bij het Khertvisi Fort, waar we de auto weer in werden gejaagd door een agressieve koe. Ook bij het viewpoint recht tegenover grottenstad Vardzia, aan de overkant van de Koera-rivier, maakten we een fotostop. Vanaf daar zie je goed hoe groot het complex is.

Grotstad Vardzia

In 1185 stichtte koningin Tamar de verborgen grottenstad Vardzia, die bereikbaar was via geheime tunnels. Hier konden ze schuilen voor de aanvallen van de Mongolen. Volgens een legende had koningin Tamar 366 kamers in Vardzia, zodat de vijand nooit wist waar ze precies was. Het is een gigantisch complex in een helling van het Erusheti-gebergte, maar het was ooit nog veel groter. Oorspronkelijk waren er maar liefst 6000 grotwoningen verdeeld over 13 verdiepingen, waar ca. 2000 monniken woonden. Aan het eind van de 13e eeuw werd het grootste deel van de grottenstad verwoest door een aardbeving. De voorheen verborgen grotten en tunnels waren vanaf dat moment van buitenaf zichtbaar.

We betaalden bij de ingang de toegangskaartjes, inclusief een korte transfer met een taxibusje omhoog. Het is maar een klein stukje, maar het was nogal warm en het kostte maar een extra lari. Daarna waren we een paar uur zoet in de grotstad. Trappen op en af, grotten in en uit, tunnels door… Een groot deel liepen we in de brandende zon. Door al dat traplopen krijg je het behoorlijk warm. Mijn hoofd was blijkbaar nogal rood aangelopen, want er kwamen twee bezorgde toeristen naar me toe met een fles zonnebrand voor mijn gezicht. Maar ik had me goed ingesmeerd, ik had het alleen heel erg warm. 🙂 We bezochten ook de kerk met indrukwekkende fresco’s, waarvan je geen foto’s mag maken. Ook hier geldt dat een hoofddoek verplicht is voor vrouwen, en een doek als rok voor wie een korte broek of rok aan heeft. Naast de kerk kun je door een lange tunnel (smal en laag) naar een ander deel van het grottencomplex. Een van de hoogtepunten van Vardzia voor onze kinderen.

Enkele grotwoningen zijn nog steeds bewoond door monniken, maar het deel waar zij wonen is afgeschermd voor publiek. Weer terug beneden aten en dronken we wat op het terras van restaurant Vardzia, aan de rivier. Even afkoelen!
Entreeprijs in 2019: 7 lari entree plus eventueel een lari voor het taxibusje naar boven.

Hotels en guesthouses in de buurt van Vardzia vind je hier.

Uplistsikhe

Naast David Gareja en Vardzia is er een derde grotstad in Georgië: Uplistsikhe, niet ver van de plaats Gori in het midden van het land. Wij hebben deze grotstad zelf niet bezocht, twee grotsteden vonden we wel genoeg voor onze reis van drie weken. Maar voor wie geïnteresseerd is, geef ik toch wat informatie over Uplistsikhe. Deze verlaten grotstad ligt op een hoge rots op de linkeroever van de Mtkvari (of Koera)-rivier. Het is een van de oudste nederzettingen van Georgië. Het grootste deel van de stad werd gebouwd in de middeleeuwen, tussen de jaren 600 en 900. Sommige delen zijn nog veel ouder dan dat en gaan terug tot de bronstijd en de ijzertijd.

Ook in deze grotstad kun je ronddwalen door smalle gangetjes, trappen beklimmen en verschillende grotkamers bekijken. Het uitzicht van bovenaf schijnt erg mooi te zijn. Aan het eind van je bezoek kun je door een tunnel afdalen naar de rivier. Bovenop de grotstad werd in de 9e en 10e eeuw een christelijke stenen basiliek gebouwd. Je kan de grotstad met of zonder gids of audioguide bezoeken en net als bij de andere grotsteden moet je goede schoenen dragen. Je moet hier en daar wat stukjes klimmen namelijk!
Entreeprijs in 2019: 7 GEL voor een volwassene.

Lees ook mijn andere blogs over Georgië!