Ik hou van reizen, wil zoveel mogelijk van de wereld zien en… ik heb vliegangst. Een ietwat onhandige combinatie. Natuurlijk ken ik de statistieken. Een vliegreis is vele malen veiliger dan een ritje met de auto… bla-di-bla-di-bla. Het zal best.
Tijdens mijn eerste vliegreizen had ik nergens last van. Sterker nog, ik vond vliegen geweldig – vooral als ik bij het raam zat. Waardoor is het veranderd? Misschien was het die ene nogal eh… onbehouwen landing van die binnenlandse vlucht in Egypte, waarbij we stuiterend over de landingsbaan leken te gaan. Of die doorstart bij het landen in het donker in Costa Rica. De landingsbaan was al binnen handbereik en opeens klonk daar het geluid van weer aanzwellende motoren, de neus van het vliegtuig ging omhoog en we gingen de lucht weer in. Pas na een paar minuten (kunnen ook seconden zijn geweest…) klonk door de intercom de geruststellende toelichting van de piloot. Niks aan het handje! Ik was wit weggetrokken, zat verstijfd in mijn stoel en kon niets uitbrengen.
En nu? Ik vlieg wel, maar probeer het zo veel mogelijk te vermijden. Waarom vliegen als je ook met de auto mooie reizen kunt maken? Scheelt een hoop stress. Maar soms kun je er niet omheen en eigenlijk wil ik dat ook niet. Het is een te grote beperking, want ik wil nog zoveel zien! Voor elke vliegreis ben ik zenuwachtig, meestal al dagen van tevoren, maar ik wil dat natuurlijk niet laten merken. Zeker niet aan mijn kinderen, want straks nemen ze mijn angst over. Dus ik doe alsof er niets aan de hand is – en dat is er natuurlijk ook niet.
Maar tijdens de hele vlucht ben ik alert en hoor ik elk afwijkend geluid. Slapen tijdens een vlucht is onmogelijk voor mij. Valt daar een motor uit?! Snel kijk ik dan naar de stewardessen. Als die er ontspannen uitzien zijn we vast niet aan het neerstorten. Die persoon twee rijen verderop heeft een wat manische blik in zijn ogen. Hopelijk heeft hij geen rare plannen… PING!! Het riemen-vast-signaal, zomaar tijdens de vlucht. WAT is er aan de hand?! Turbulentie? Ze zeggen altijd dat het ongevaarlijk is, maar is dat ook echt zo? En trouwens, voor mij is dat signaal overbodig, want ik heb sowieso mijn riem vast tijdens de hele vlucht. Voor de zekerheid.
Landen op Schiphol, mooi zicht op Nederland
Ik wil wel altijd bij het raam zitten, omdat ik het uitzicht supermooi vind. Dus daar probeer ik van te genieten. Voordeel van zo’n raampje is dat je nog een beetje zicht hebt op de situatie. Of dat denk je. En ik lees een boek, althans, dat probeer ik. Meestal lees ik tien keer dezelfde bladzijde, want ik neem natuurlijk niets op. Ik ben namelijk ALERT en moet alles in de gaten houden. En ik kijk elke 5 minuten op mijn horloge om te zien of we al bijna gaan landen. Heel ontspannen allemaal.
Maar applaudisseren als we geland zijn? Kom zeg, wat een onzin, haha! We klappen toch ook niet voor een machinist als de trein de eindbestemming heeft gehaald? Maar van binnen juich ik als we weer veilig over de landingsbaan taxiën en ik zou de grond willen kussen. Hoera, ik heb het weer overleefd! Wat ben ik toch een held.
Iemand tips om me van mijn angst af te helpen? Laat het me weten!
8 reacties
Herkenbaar, alhoewel ik inmiddels weer wat rustiger zit. Ook aantal minder goede vluchten gehad. Voordat we met de kids gaan vliegen voel ik me de slechtste moeder ooit, wie neemt zijn kinderen nou mee in het vliegtuig 😉
Tips…. Afleiding voor zover dat gaat.
Ik hoop dat mijn kinderen mij afleiden van mijn vliegangst. 😉 Vooral de jongste kan niet stilzitten (ook al is hij al 6), dus misschien helpt dat, haha.
Dit is heel herkenbaar helaas… Al is het bij mij andersom eigenlijk: ik had eerst echt mega vliegangst en dat wordt nu steeds minder. Vliegen vind ik nog steeds niet fijn en ik haal altijd heel diep en opgelucht adem als dat ding weer aan de grond staat, ik zoek zelfs van te voren alle informatie uit over het vliegtuig en de maatschappij. Met al dubieuze maatschappijen ga ik echt niet de lucht in haha. Ik ben rustiger geworden naarmate ik meer vloog. Ben er nog niet vanaf, maar tenminste zit ik niet meer half te hyperventileren bij elk schokje. Al ben ik de laatste paar keer wel een beetje in paniek geweest bij heel erge turbulentie. Wat ik ook doe is elke keer een cetiricine nemen voordat we de lucht in gaan. Dat is een pilletje tegen allergie die als bijwerking slaperigheid heeft. Tegenwoordig kan ik daardoor best aardig slapen tijdens een lange vlucht.
Ik heb dat ook! Mij krijg je niet aan boord van een vliegtuigmaatschappij met een dubieuze reputatie. De goedkoopste vlucht naar Nieuw-Zeeland was met Malaysia Airlines, maar ik durfde het niet aan na die twee incidenten in 2014… Ik zou het liefst een slaappilletje nemen (maak mij maar wakker als we er zijn!), maar dat kan ik niet maken naar mijn kinderen toe, haha. Ik twijfel nog of ik iets ga innemen tijdens de vlucht, tegen de ergste zenuwen.
Dit beschrijft precies hoe ik me voel! Ik hou heel erg van reizen maar heb ook vliegangst. Ik kan er al dagen voor vertrek mee zitten. En dat in de gaten houden van alles tijdens de vlucht.. Ik vind het altijd heel vervelend want ik wil niet dat het een beperking word, want ik wil wel lekker reizen. Fijn dat je hier over schrijft, want zo zie ik dat ik niet de enige ben met dit soort ‘gedrag’ in het vliegtuig.
Vervelend hè, vliegangst! Er zijn best veel mensen die er last van hebben. Gewoon blijven reizen, het is zonde om je te laten leiden door je vliegangst!
Ik vlieg heel veel (ik heb dit jaar al 8 vluchten gemaakt en er staan er in mei/juni/juli nog 6 op de planning) maar ik heb helaas geen tips voor je. Het lijkt me alleen maar heel lastig. Ik was zelf nooit bang gelukkig, maar na 2 mindere ervaringen (1 vorig jaar en 1 dit jaar) ben ik me er wel iets meer bewust van. Maar dat is vooral omdat ik alleenstaande moeder ben en veel zonder mijn kinderen vlieg. Juist daar over nadenken maakt angstig, merk ik. Ik probeer er dus altijd (weer) gewoon luchtig mee om te gaan en te beseffen dat sommige situaties echt uitzonderingen zijn. Zoveel mogelijk afleiding zoeken is inderdaad het beste (ik lees mijn ladingen mail meestal bij; dat schiet tenminste lekker op zonder wifi, want je klikt niet door naar vanalles en nog wat), genieten van het uitzicht (ik kies ook altijd een raamplaats) en er niet te veel over na te denken, hoe makkelijk gezegd ook.
Ook naar mijn kinderen toe probeer ik altijd luchtig te doen. Ze zijn dan ook niet bang. Mijn dochter van (toen) 5 zei na het bestuderen van de kaart met instructies enthousiast: ‘Dus als we in het water landen moeten we van deze glijbaan?!’
Dus toen heb ik maar net zo enthousiast geantwoord: ‘Ja, dan moeten we van die gele glijbaan!’ 🙂
Sterkte en veel plezier op je volgende vlucht!
Bedankt voor je reactie, Denise! Toevallig vlieg ik aanstaande maandag naar Londen voor m’n werk (nu al zenuwachtig). Hopelijk hoeven we dan niet van de gele glijbaan, haha. Maar ik snap jouw angst als alleenstaande moeder. Ik ben dat niet, maar kan me voorstellen dat het niet makkelijk is als je daarover gaat nadenken…