Iedereen die tijdens een vakantie in het buitenland wel eens in een ziekenhuis is beland zal het beamen: dat is nooit leuk. Niet dat het in eigen land zo’n feest is, maar in het buitenland heb je ook nog eens te maken met een andere taal en andere gebruiken. Ik ben in het buitenland een aantal keer naar het ziekenhuis geweest, maar gelukkig niet voor heel ernstige dingen. Een blog over een verstopt oor in Egypte, zuchtende en sjokkende artsen in Kroatië en iets met een giftige spin in Namibië…
In Caïro, Egypte heb ik een keer mijn oor moeten laten uitspuiten nadat ik onderwater had gezwommen in een zwembad. Er zat water in mijn oor dat er niet meer uit wilde en het ging ontsteken. Vervelend, maar nou niet bepaald levensbedreigend. Bij het ziekenhuis hoorden we buiten al gekerm. Dat klonk veelbelovend… In de wachtkamers en gangen van het ziekenhuis zaten overal kreunende en krijsende mensen. Ik weet niet waarvoor al die mensen naar het ziekenhuis waren gekomen, maar het klonk alsof ze allemaal in kritieke toestand waren. En ik kreeg – als betalende toerist – voorrang met mijn dichtzittende oor. Ik voelde me behoorlijk opgelaten.
De zuchtende arts
In 2015 belandde een familielid in een ziekenhuis in Karlovac in Kroatië. Hij moest daar even blijven en na een paar dagen ging ik erheen om wat steun te bieden. Laat ik vooropstellen dat de zorg daar prima was. Maar verder ging het er toch wat anders aan toe dan we hier in Nederland gewend zijn. Het was er een stuk minder modern (logisch) en de hygiëne was van een iets ander niveau. Net als het tempo van het personeel; dat liep sjokkend over de gangen. Opvallend was verder dat sommige verpleegsters wel redelijk Engels of Duits spraken, maar de arts zelf nauwelijks. Bovendien leek deze vrouwelijke arts ons heel vermoeiend te vinden; alles wat ze tegen ons zei werd voorafgegaan door een hele diepe zucht. Een bijzondere ervaring, ik kan me niet voorstellen dat je in een Nederlands ziekenhuis zuchtend door een arts te woord wordt gestaan.
In het ziekenhuis in Karlovac zat het alarmknopje voor de verpleging op de muur tegenover de bedden. Handig!
Konijnenvoer
Ook tijdens onze vakantie in Istrië gingen we naar een ziekenhuis, dit keer met onze zoon (5). Normaal gesproken staat onze stuiterbal na het wakker worden meteen ‘aan’, maar nu was hij niet wakker te krijgen en klaagde hij over hoofdpijn en nekpijn. Dat vertrouwden we niet helemaal. In het ziekenhuis werden we geholpen door een jonge arts en een jonge verpleger, die allebei heel gebrekkig Engels spraken en ook extreem traag waren in alles: lopen (sjokken eigenlijk, zie het stukje over de zuchtende arts), overleggen, typen. Alles gebeurde laaaaaangzaam. We werden doorverwezen naar de kinderarts. Daar moesten we alleen wel bijna een uur op wachten, want die was even konijnenvoer halen… zagen we toen ze eindelijk aan kwam lopen in de wachtkamer. Gelukkig was onze zoon ondertussen alweer redelijk opgeknapt, waardoor we er wel om konden lachen.
Wachten op de kinderarts
Of je gaat op een giftige spin liggen
Tijdens een kampeerreis in Namibië werd ik op een ochtend wakker met een raar prikkelig pijntje op mijn rug. Toen ik aan Ad (da’s mijn man) vroeg of hij even wilde kijken, schrok hij. Hij zag een grote vuurrode plek, met in het midden een grote gele stip. Eh… wat was dat? We waren op dat moment niet in de buurt van een dokter of ziekenhuis, en ik voelde me verder goed. Geen paniek dus. Een dag later ben ik bij Nationaal Park Etosha naar een dokter gegaan. Het was een ‘big mama’, die de plek bekeek en mij vroeg sinds wanneer ik die had. Toen ik ‘gisteren’ zei, was haar nuchtere antwoord ‘Oh dan was het geen schorpioen, maar een spin’. WAT?! Ik was in mijn slaapzak waarschijnlijk op een spin gaan liggen… Getverdemme! Maar goed, smeerseltje erop, verbandje erover, antibioticakuurtje mee en klaar. De rest van de reis werd ik ‘Spiderwoman’ genoemd. Maar – anders dan Spiderman – heb ik er geen bijzondere krachten aan over gehouden. Of ik heb ze nog niet ontdekt.
Ben jij wel eens in het ziekenhuis beland in het buitenland?
12 reacties
Terwijl ik dit zeg klop ik het ook direct af, ik heb tot nu toe altijd wel geluk gehad. Meer dan een super vervelende zandvliegen allergie heb ik nog niet gehad. De jeuk was niet te harden en ik zag er uit als een dalmatiër, maar als dat alles is. Ik begon wel direct keihard te lachen bij het lezen van dit item, want mijn vriend heeft ook verschillende keren last gehad van zijn oren en minder leuke ervaringen met schoonspoelen. Gelukkig kunnen we er nu om lachen 😉 Oooh dat verhaal van die spin…..ieuw!!
Ja, dat van die spin was echt niet grappig. Ik ben heel blij dat ik het beest niet gezien heb. Ik moest lachen om jouw zandvliegenverhaal en dat je eruit zag als een dalmatiër. Ik heb er beeld bij. 😉
iedereens “worst nightmare”; op reis zijn en in de handen vallen van vreemde artsen en hun kunde. Ik kan er menig verhaal over vertellen maar gelukkig loopt het, net als bij jou, meestal met een sisser af en is het achteraf nog slechts een bijzondere herinnering.
Een bijzondere herinnering is het zeker! 😉
Ja, een ziekenhuis in Laos… waar een man die er extreem slecht aan toe was gewoon in een open pick-up werd binnengebracht en ik zelf de verkeerde medicatie kreeg. Door die medicatie werd ik nog zieker en hebben we zelfs geprobeerd om 1 van de 2 wekelijkse vluchten naar Bangkok te nemen, maar toen ik besloot er een flinke dosis in Nederland gekochte antibiotica in te gooien knapte ik snel genoeg op gelukkig. Geen leuke ervaring die je hoopt nooit met je kinderen mee te maken!
Nee, dat zou ik zeker niet willen meemaken met mijn kinderen! Heb jij zelf dan altijd antibiotica bij je als je naar het buitenland gaat?
Dat spinnenverhaal vind ik wat smerig… Ik ben niet bang voor spinnen, maar van rood-gele bulten word ik niet happy.
Zelf ervaringen met ziekenhuizen in Duitsland (wespensteek), Egypte (oor) en Indonesie (brandwond). Mijn Duitse ervaring is toch wel de slechtste: ondanks mijn overgevoeligheid voor wespen kreeg ik geen antihistiminaca, waardoor de zwelling zo groot werd dat ik een week (!) bijna niet kon lopen en een maand een lelijke plek heb gehad ter grootte van mijn hand.
Wat toevallig dat jij ook iets met je oor had in Egypte! 😉 Die wespensteek klinkt helemaal niet fijn…
Ieeek die spin! Altijd als ik ziek was in Indonesië werd ik zowat gedwongen om naar het ziekenhuis te gaan door mijn familie. 1x naar het ziekenhuis geweest vanwege het vele overgeven… Wilde ze me gelijk een nacht ter observatie houden + aan een infuus leggen. Ik wilde dat als kind natuurlijk niet en eiste dat we weer naar huis gingen haha!
Logisch dat je daar niet wilde blijven, met zo’n eng infuus! 😉
Damn dat heb ik dan gelukkig weer nooit meegemaakt! Ik heb voor mijn gevoel wel een abonnement op het ziekenhuis, zoveel kom ik er haha, maar in het buitenland gelukkig nog nooit! vooral het idee van een giftige spin vind ik maar creepy, bleh!
Ik was ook een beetje in shock toen ik hoorde dat het een spinnenbeet was. Ik ben blij dat ik de spin niet heb gezien.